SPORTDAG en TEAMMEETING

GEEN 3G, WEL EEN SPORTDAG.

Vandaag zouden de foto's opgeladen kunnen worden omdat Floris en Irma een extra antenne voor het internet zouden halen, maar helaas. In de Vodafonewinkel in Koforidua wisten de verkopers te vertellen dat we de beste mogelijke internetverbinding in Adawso al hadden, 2G. Eigenlijk dus een reisje zonder nut voor de ICT' ers. In Koforidua zelf is wel 3G, maar helaas was er op het eind van de dag geen tijd meer om nog naar het internetcafé te gaan, dus lezers van deze blog moeten het voorlopig nog even doen met de schilderachtige beschrijvingen van de auteurs. De donderdag stond helemaal in het teken van de sport. Gelukkig was iedereen weer beter, zodat we met een compleet team de sportdag konden aanpakken. Om niet in alle vroegte al een ontbijt op te hoeven halen en de afwas te vermijden gingen we voor onze eerste maaltijd naar school. Om acht uur was het ontbijt genuttigd en kon worden begonnen met verzamelen van de sportattributen en het opblazen van de ballen. De nieuwe voetballen en de volleybalballen van Volcano kwamen heel goed van pas, want er werd een veld met vijf sporten uitgezet; volleybal, paaltjesvoetbal, hockey, trefbal en estafette. Met de leerkrachten werd eerst afgesproken dat klas 1 en 2 eerst zouden komen en volgens de leerkrachten konden klas 3 en 4 dan wel een uurtje kijken. Dat vond Emmanuel (directeur) toch niet zoń goed idee en wij eigenlijk ook niet, dus het ging een beetje anders. Om 9.00 uur Ghanese tijd (dus ongeveer kwart over negen) kwamen klas 3 en 4 naar het sportveld in de prachtige shirtjes, gesponsord door Concordia en hun nieuwe witte broekjes. Het zwart wit kleurde prachtig, maar nog mooier waren natuurlijk de kinderen en leerkrachten die keepersshirts droegen. Geel en oranje kleurt natuurlijk nog veel beter. Sportman Dick en zijn secondanten Maya en Holly hadden een intensief programma opgesteld en gelukkig was het aan het begin een beetje bewolkt en waaide het een beetje, anders waren we met z'n allen levend verbrand, hetgeen een uurtje later alsnog gebeurde. Opeens waren er ook allemaal andere kinderen bij het veld, ook in een schooluniform, maar dan van een andere school. Ze konden zich nauwelijks inhouden om mee te doen en dat snapten we, maar helaas.... het programma was voor de Compassionate Kids School. Tijdens het sporten bleek al snel dat de kinderen weinig anders gewend waren dan voetballen en dan met name alleen voor de jongens. Tijdens de pauze concludeerden we dat het goed zou zijn wanneer hier scouts van verschillende sporten eens een kijkje zouden nemen. Er waren echte volleybaltalenten, maar ook prachtige atleten, die zo over een tiental jaar naar de Olympische Spelen kunnen als hardlopers of verspringers, hordenlopers en hockeyspelers. Bij het trefbal spelen en de estafette hebben we de leerkrachten van de school als spelleider laten optreden, zodat de spelen ook tussen de oren gaan zitten. Dit vonden ze heel leuk om te doen, hoewel ze het wel moeilijk vonden om niet zelf aan alle sporten mee te doen in hun splinternieuwe sportkleding. Mister Daniël liep zelfs de hele ochtend met zijn keepershandschoenen aan. Na de korte pauze kwamen klas 1 en 2. Madam Florence en Mister Silvester ook weer in hun prachtige sportkleren en later sloot ook Madam Esther nog aan in haar nieuwe tenue, met prachtige lange gele voetbalsokken. De kleine kinderen van deze groepen (5 t/m 7 jaar) zagen er schattig uit in hun nieuwe kleine hockeyshirtjes en witte, groene en blauwe voetbalbroekjes. Bij de onderdelen waar het echt op snelheid en behendigheid aankwam, gingen al snel de schoenen uit. Lastige dingen zijn dat toch, op blote voeten wil het veel beter. De leerlingen afgepeigerd en de leerkrachten rood verbrand gingen daarna terug naar school. We hebben ze nog wel even geleerd om zelf hun spullen mee te nemen, zodat niet de leerkrachten alles hoeven mee te sjouwen. Heel handig. Toen we op school aankwamen zagen we dat de korfbalpalen alweer klaar stonden en dat klas 3 en 4 alweer gekorfbald hadden. Ondertussen waren Marry en Mahalath weer druk bezig geweest in de kleutergroepen en het was ook leuk dat er juist vandaag een leerkracht uit Accra was, Nancy, die eens wilde kijken hoe het op de Compassionate Kids School ging, omdat ze zelf ooit ook zo'n school wilde beginnen. Ze viel wat dat betreft met haar neus in de boter, want overal werd druk geoefend met groepen, met coöperatief leren en met effectieve leertijd. Een genot om te zien. Veel leerkrachten zijn nog wel van het voor- en nadoen, voordat ze zelf ook nieuwe dingen durven te proberen, maar ach, dat is in Nederland niet anders. Het gaat vast goed komen.

TEAMMEETING.

's Middags werd er een teammeeting gehouden. We noemen het geen vergadering, want de hele vergadering bestond uit coöperatieve werkvormen, zodat alle leerkrachten in actie moesten, ook de Nederlandse. Bij de meeste vormen werd er verplicht gemixt (black and white, blijft een leuk grapje) Zo hebben de leerkrachten ervaren hoe het was om allemaal tegelijkertijd actief bezig te zijn en ze herkenden zodoende ook hoe het voor de kinderen in de klas was om steeds één voor één aangesproken te worden en antwoord te moeten geven voor de hele klas. Dit voelden ze met name toen ze op het eind in de hele groep uitgenodigd werden om zelf met opmerkingen en/of vragen te komen. Dit ging zeer moeizaam, terwijl het daarvoor heel gemakkelijk was om ze twee minuten te laten praten. Ook gast Nancy deed volop mee en natuurlijk ook Naomi, die, hoe frappant, zaterdag begint aan haar PABO-opleiding. Bewonderenswaardig omdat dit ook haar eerste vrije dag is na lange tijd. Behalve een teammeeting voelde de bijeenkomst volgens beide kampen ook wel als een familie samenzijn, zo close zijn we al met elkaar. De Adawso leerkrachten vonden het ook heel fijn dat er Fanta, Sprite en Cola was tijdens de vergadering en niet te vergeten "stroopwafels". Over de smaak van deze laatste lekkernij waren de meningen verdeeld, maar aan het eind van de vergadering waren ze wel allemaal op. Na de vergadering werd er besloten om snel een koel biertje te drinken, maar die moest dan wel eerst uit het dorp gehaald worden. Dit duurde vrij lang. Sinds de Hollanders in Adawso zijn, kunnen ze haast niet genoeg bier koelen om aan de wens van de Obroni's tegemoet te komen. Onze buurman bij het huis heeft wel een koelkast, maar deze vriest óf koelt te weinig. Gelukkig kon tenslotte toch het glas geheven worden op een fantastische eerste week op school en een iets mindere voor de patiënten die een paar dagen op bed hebben gelegen, maar het is ook goed om te drinken op de genezing. Ook hebben we gedronken op het afscheid van Dick. Morgen gaan we met de hele groep naar Elmina, naar een strandhotel en van daaruit naar het slavenfort. We verblijven dus twee nachten in een hotel met hopelijk .............. (vul maar in) Dick gaat nog mee naar Elmina, maar zondag op de terugweg zetten we hem af in Accra, want hij heeft volgende week een bruiloft in Spanje. De sportactiviteiten zullen dan onder auspiciën van Jenneke, Holly en Maya worden uitgevoerd, want de kleuters willen ook zo graag sporten!

Natuurlijk wordt het sportbeleid van Dick in de hoge groepen ook voortgezet.

Voor nieuwe verhalen op de blog wordt het geduld dus even op de proef gesteld. Op z'n vroegst maandag is er weer iets te verwachten. Prettig weekend allemaal