DE CHIEF, THE GRADUATION EN ........ DE WATERBOOR
THE CHIEF.
Woensdagochtend werden we al vroeg door Emmanuel opgehaald om bij de Chief van het dorp op bezoek te gaan. De Chief had natuurlijk allang ontdekt dat er allerlei Obroni's in het dorp rondliepen en wilde graag weten wat zij in zijn dorp deden.. Natuurlijk gingen we graag op het verzoek tot een bezoek in, want dit zou ook goed zijn voor de school van Emmanuel.
Vooraf werden we duidelijk geinstrueerd; geen direct oogcontact, geen benen over elkaar, niet rechtstreeks tot de Chief praten, degelijk gekleed gaan, jenever meenemen en een gevulde envelop.
Afgezien van het directe oogcontact klopte alles. De Chief bleek een aimabel man, accountant bij het Ministerie van Onderwijs en hij wilde ons graag persoonlijk leren kennen, omdat hij graag een keer naar Nederland wilde komen. Hij was met name geinteresseerd in ICT. Dit was een mooie gelegenheid voor Iris om de Chief te vragen, nadat we uitgelegd hadden waarom we in Adawso waren, om een snelle internetverbinding aan te leggen in Adawso. Liefst 3 of 4G. Dit zou voor het dorp goed zijn en zeker voor de school van Emmanuel, omdat hij alleen op deze manier zou kunnen skypen met de Parkschool. Gelukkig had de Chief hier wel oren naar, maar het zal nog wel even duren voordat het gerealiseerd is.
Grappig is nog om te vermelden dat er gedurende de gehele bijeenkomst een lid van de " hofhouding" was, die constant door de gesprekken heen schreeuwde. Iedereen schrok zich elke keer rot. Dit bleek een oude traditie te zijn om te voorkomen dat de bezoekers en/of de Chief in slaap zouden vallen als het te langdradig werd. Daar was in dit geval geheel geen sprake van.
Het was jammer dat de Chief geen genoegen nam met de door ons aangeboden jenever. Hij nam het wel aan, maar daarnaast moest en zou er ook nog Henkes gekocht worden....
Nadat we getrakteerd waren op een flesje water, konden we naar buiten voor de groepsfoto en daarna snel naar de school voor de graduation. We are one of the community now.
THE GRADUATION.
Op school stond er een grote tent klaar met stoelen eronder en alle leraren liepen zenuwachtig heen en weer. Voor ons een onduidelijke mierenhoop, maar een uur later dan gepland zaten de kinderen en een aantal ouders klaar om alle poems and rhymes, toneelstukjes, dansen en play-back-optredens van verschillende leerlingen te bewonderen. Het lied ' I'm a natural woman' : ik ben een Afrikaanse dame, mooi van binnen en van buiten, kwam heel hard binnen. Een mooi meidje die dit vol overgave playbackte, terwijl we midden tussen de prachtg aangeklede Afrikaanse dames zaten!
Na alle optredens was de graduation van de oudste kleuters naar class1. Ze stonden allemaal in paarse toga's met kleine graduationshoeden op. Iedereen kreeg een certificaat: eerst een groepsfoto met rolletje wit papier en dan een voor een met het certificaat en met papa of mama of...... een van onze reisgroep op de foto! Alle kinderen keken daarbij erg serieus. Halverwege de voorstelling werd er nog een tweede tent geplaats, want het was een zonnige dag.
Aan ons de eer om de afsluiting van het programma te verzorgen. De hele ochtend hadden alle kinderen (en ouders) keurig stil op hun stoel zitten kijken en luisteren. Maar toen kwamen wij dus. Eerst mocht Iris een praatje houden en daarna kregen we om de beurt de microfoon om iets te zeggen. Dat ging goed (met hier en daar een traan) totdat Nico aan de beurt was. Hij schreeuwde door de microfoon dat hij vooral geleerd had in Ghaha dat je hard door de microfoon moest schreeuwen. Hilariteit rondom. Daarna vroeg hij om muziek en ging met een groepje kinderen staan dansen... Afijn, toen de rust was weergekeerd mocht de rest van de groep nog wat zeggen...... Daarna ging een deel van de groep de Chi chi wa wa dansen. Sommige ouders zagen daar de humor wel van in, anderen keken alsof ze water zagen branden. Schoorvoetend deden de leerlingen mee. Kortom: we maakten er weer een zooitje van! Tot slot hebben we het team van de Compassionate kids International school bedankt en elke leraar een ballon in de vorm van een rood hart gegeven. Wij kregen als dank een mooi Certificaat waaruit bleek dat we goed vrijwilligerswerk op de school hadden gedaan.
DE WATERBOOR.
Als klap op de vuurpijl kwam tijdens ons eindpraatje the waterdrill aangereden! De timing kon niet beter zijn. Hoewel de waterpomp al op de eerste dag van ons bezoek geboord zou worden, kwam deze pas op onze laatste werkdag op de school. Gelukkig hebben we het nog wel meegemaakt, want we waren al bang dat morgen ook wel weer morgen of overmorgen of over een maand kon worden, maar gelukkig kunnen we de donateurs die bijgedragen hebben aan de verwezenlijking van deze droom (de waterput) laten zien en vertellen dat het een feit is geworden. Emmanuel zat als een trotse koning op zijn troon naar het boren te kijken, a dream came through.
Tijdens het boren waren Iris, Irma en Floris afgereisd naar Koforidua om daar weer voor iedereen te pinnen. Gelukkig zaten er weer briefjes van 50 in de automaat, maar omdat er zoveel gepind moest worden werden de rijen voor de ATM toch wel weer lang. Donderdag maar vroeg naar Koftown om de rest te pinnen, die we in Krokrobite nodig hebben om de hotelkamers en het verblijf te betalen. Op de meeste plaatsen kun je helaas niet met een creditcard of pinpas betalen, dus je hebt veel contanten nodig.
Tijdens de afwezigheid van Iris, Irma en Floris was er nog een laatste bijeenkomst met alle leerkrachten. Emmanuel bedankte ons nog een keer voor onze inspanningen en wij nogmaals voor de enorme hartelijke ontvangst. Bij het echte afscheid hielden velen het niet droog; er is echt een band ontstaan en die willen we ook echt levend houden.
Omdat alle voordeursleutels mee waren naar Koforidua moesten we wel bij Felicity gaan zitten voor een drankje. Daar waren we ook wel aan toe.
Toen Iris terug kwam hoorden we dat de T-shirts voor de Parkschool helaas niet doorgingen. De copyshop wilde eerst een voorschot voor de aankoop van de shirts. helaas is dat nu te laat, dus de shirts gaan in Nederland gedrukt worden.
's Avonds hebben we op school weer genoten van een heerlijke maaltijd die door de keukenstaf was bereid. Tenslotte de dag afgesloten met een drankje bij Felicity en .... vroeg op bed.
Foto’s
1 Reactie
-
Sini Dekker:28 juli 2016Hilarisch! En natuurlijk ook herkenbaar. Het lijkt voor ons net of we even weer terug zijn. Bedankt voor jullie prachtige verhalen en straks: lekker genieten aan het strand!